هر قصه ای آغازی دارد؛ چه تلخ چه شیرین؛ نقطه ی آغاز هر حرکتی جایی ست که مسیر را رقم می زند. قصه ی موسسه ی محمد حسین از پرواز آغاز شد. پرواز محمدحسین؛ آغاز حرکت ما بود به سمت نور و روشنی. ما مطابق عبارت مقدس قرآن از تاریکی غم به سمت نور حرکت کردیم و بانی این حرکت عشقی بود که از محمد حسین در دل ما جامانده بود. اولین تولد محمد حسین که بنا بود بی او بگذرد؛ تصمیم گرفتیم که به یاد او کاری کنیم که قلب عده ای شاد شود؛ پیش از آن برای شاد کردن او در دنیای دیگر؛ با کمک های کوچک به مردم تلاش می کردیم که کاری کرده باشیم؛ اما آن سال؛ تولد محمدحسین بنا براین شد که به قدر توانمان برای آزادی زندانیان و بازگرداندن آن ها به خانه و خانواده شان تلاش کنیم؛ از یک گروه کوچک در وایبر تا امروزی که این موسسه برای کمک به جوانان مبتلا به سرطان مشغول پویایی و فعالیت است شاید فقط چند سال طول کشید.
بعد از این که توانستیم با آن گروه مجازی کار بزرگی در واقعیت انجام دهیم؛ فهمیدیم که برای کارهای بزرگ؛ به دست های توانمند نیاز نداریم بلکه به دل های روشن و وسیع محتاجیم؛ با همه ی قلبمان و با دست هایی که خالی بود ؛ قدم در این راه نهادیم؛ از اقدامات خیرخواهانه برای همدردان محمدحسین؛ جوانان مبتلا به سرطان؛ آغاز کردیم تا بهار نود و پنج که رسما مجوز فعالیت موسسه ی محمد حسین رضوی با هدف تامین هزینه های درمان و حمایت جوانان شانزده تا سی سال مبتلا به سرطان، صادر شد.
در ابتدا به عنوان خیریه ی بیمارستانی؛ درست در همان مکانی که محمدحسین را از دست داده بودیم؛ یعنی بیمارستان فیروزگر؛ شروع به کار کردیم و بعدها دامنه ی فعالیتمان را گسترده نموده و جوانان بیشتری را تحت حمایت گرفتیم؛ در سال نود و شش؛ موسسه ی محمد حسین برای اولین بار به صورت رسمی در سرای بوعلی مستقر شد و بعد از آن پا را از دایره ی تامین هزینه ها فراتر نهاده و بر آن شدیم تا با فعالیت های اجتماعی؛ فرهنگی و هنری؛ بخشی از روحیه ی از دست رفته ی جوانانمان را بازسازی کنیم تا با قدرت بیشتر به سمت بهبودی گام بردارند.
اینک ما و جوانان تحت پوششمان برآنیم تا با پرورش استعدادهای بالقوه و حمایت از توانایی های فرزندان موسسه ی محمدحسین؛ از حمایت شوندگانمان؛ حمایت کننده بسازیم تا هم باری از دوش خودشان؛ هم دوستانشان و هم جامعه برداریم.
هدف ما در موسسه ی محمد حسین؛ بسیار فراتر از اهداف معمول انجمن های مردمی ست. ما می کوشیم تا آرزوهای بزرگ فرزندان این مرکز را به خاطره بدل کنیم و خداوند در این راه ما را یاری خواهد کرد.
اکنون در سال نود و هشت؛ موسسه ی محمدحسین رضوی که در سرای محله ی ولی عصر دایر است؛ با کلاس های آوا درمانی؛ هنر درمانی؛ نشر خاطرات جوانان موسسه و نیز فعالیت های فرهنگی هنری و اجتماعی دیگر؛ می کوشد تا روز به روز مفیدتر و کارآمدتر عمل کند.
